‘Mijn paard en ik hebben altijd zo’n los-vast verbinding. Hoe kan ik dit verbeteren?’
Wanneer je aan het rijden bent en je merkt dat de verbinding van je hand naar de mond van je paard niet altijd even rustig en stabiel is, dan kan er sprake zijn van een los-vast verbinding. Het voelt niet alleen voor jou, maar ook voor je paard onprettig aan.
Het ene moment heb je te veel contact met de mond van je paard. Misschien voelt het voor jou zelfs wel een beetje als ‘trekken’. En het andere moment hangt er weer een boogje in de teugel. Hoe goed je je best ook doet, je merkt dat je moeite houdt met de verbinding.
Je paard laat dit merken door de ene keer zijn hoofd en hals te laten zakken of in te buigen en het andere moment juist behoorlijk tegen de hand in te komen.
Om dit probleem op te lossen is het goed om te kijken waar het vandaan komt. Je moet een aantal dingen nagaan.
Ik zeg wel eens voor de grap; ‘Het heet áánleuning, geen losleuning’ tegen een ruiter die vooral bezig is zijn paard los te maken in de kaak door heel veel kneepjes en ophoudingen te geven met zijn hand. Dit is niet de bedoeling. Het is juist de bedoeling dat je paard het bit en je hand gaan áán nemen en niet wil loslaten.
Kortom: bij een goede verbinding en aanleuning voel je dat je paard attent is op al je hulpen, energiek naar voren treed bij een beenhulp en zacht in je hand deze energie terug laat vloeien. Zijn rug voelt verend, alsof je op een golfje zit. Een paard die echt goed in aanleuning is zit vaak ook heel lekker met doorzitten bijvoorbeeld. Je deint dan mee op zijn rug, zonder stuiters en wiebels.
Heel veel succes met oefenen op een fijne constante verende verbinding! Ik hoor graag jouw ervaringen terug en wat je met de tips uit dit artikel hebt gedaan.
Geen reacties gevonden.