-
Angst en spanning bij paarden.
Bijna alle paarden hebben er last van. Dat is natuurlijk niet zo vreemd als prooidier zijnde. Maar alleen zien we het niet altijd. Ik denk dat ik niet overdrijf als ik zeg dat 80% van de paarden met spanning gereden wordt. Een groot deel van die paarden raakt die spanning tijdens het rijden ook nooit kwijt, maar doen hun job zolang ze dat kunnen en de ruiter merkt er niet zo heel veel van totdat je er goed over nadenkt. Ja hij kan niet stilstaan tijdens het opstappen, of soms explodeert hij uit het niets en buiten rijden dat gaat natuurlijk niet, of hij is niet vooruit te branden, of juist heel voorwaarts, maar ja hij heeft ook veel “bloed” dus is wat heter. Het is een greep uit de problemen die opdoemen waar ruiters aan werken, zonder te beseffen dat ze aan het probleem werken en niet aan de oorzaak. Haal je de oorzaak weg, dan heb je geen probleem. En die oorzaak is vaak mentale onbalans.
De grootste veroorzaker van angst bij een paard is het feit dat hij geen controle heeft over zichzelf en de situatie waarin hij verkeerd. En bijna alles wat wij met onze paarden doen is controle uitoefenen. Alleen al als we naar de proeven kijken die we moeten rijden dan gaat het in feite om controle over elke stap. En alleen dát al veroorzaakt dus een behoorlijke partij stress. Tenslotte bepalen wij waar hij loopt, naar links, naar rechts, halthouden, voorwaarts en in welk tempo. Als hij dan ergens voor uit wil wijken omdat hij iets spannends ziet, zijn we vaak geneigd om het paard juist terug te sturen naar die plaats. Binnenbeen en buitenteugel zorgen dan voor een paard dat alsnog langs het juryhok of de wapperende vlag moet, of langs die plaats waar écht niks raars zit! We willen duidelijk maken dat hij daar niet bang voor moet zijn, of zich niet aan moet stellen. Maar eigenlijk heeft je paard geen enkele behoefte op dat moment aan iemand die zegt dat er niks engs zit en dat hij dus niet bang hoeft te zijn. Je paard heeft behoefte aan iemand die hem geloofd en zegt: “Ik hoor je, ik zie je en ik begrijp je”. Je paard wil net als jij, gezien, gehoord en begrepen worden.
Als we onze paarden willen helpen om spanning echt kwijt te raken dan is het heel belangrijk zonder waarde oordeel te kijken naar wat ze nu precies doen en dat te zien als informatie. Wat zegt je paard eigenlijk, wat is de boodschap die hij heeft. Maak hem duidelijk dat je echt luistert en dat betekent ook dat je daadwerkelijk geinteresseerd bent in wat je paard te melden heeft. Denk maar eens aan het verschil tussen iemand die aan jou vraagt hoe je dag was en iemand die dezelfde vraag stelt en écht wil weten hoe je dag was. Dat gevoel van daadwerkelijke interesse, van gezien en gehoord worden is iets wat je onmiddellijk voelt. En jouw paard is niet anders. Kijk eens echt naar je paard zodat hij ziet dat hij gezien wordt voor wie hij is en niet voor wie wij graag zouden willen dat hij is.
Zodra je daadwerkelijk ziet wat het probleem is, kun je je paard gaan helpen mentaal meer in balans te komen, dapperder te worden en hem leren dat jullie samen alles aan kunnen.
Want een paard dat fysiek niet in balans is, kan nooit volledig ontspannen lopen, maar een paard dat mentaal niet in balans is, kan dat zeker ook niet.
Het is mijn missie met de Performance Horsemanship Academy, mensen te leren dat de grootste controle over je paard alleen aan jou gegéven kan worden door je paard en dat alles begint bij loslaten.
Irene Smeets.
De grootste veroorzaker van angst bij een paard is het feit dat hij geen controle heeft over zichzelf en de situatie waarin hij verkeerd. En bijna alles wat wij met onze paarden doen is controle uitoefenen. Alleen al als we naar de proeven kijken die we moeten rijden dan gaat het in feite om controle over elke stap. En alleen dát al veroorzaakt dus een behoorlijke partij stress. Tenslotte bepalen wij waar hij loopt, naar links, naar rechts, halthouden, voorwaarts en in welk tempo. Als hij dan ergens voor uit wil wijken omdat hij iets spannends ziet, zijn we vaak geneigd om het paard juist terug te sturen naar die plaats. Binnenbeen en buitenteugel zorgen dan voor een paard dat alsnog langs het juryhok of de wapperende vlag moet, of langs die plaats waar écht niks raars zit! We willen duidelijk maken dat hij daar niet bang voor moet zijn, of zich niet aan moet stellen. Maar eigenlijk heeft je paard geen enkele behoefte op dat moment aan iemand die zegt dat er niks engs zit en dat hij dus niet bang hoeft te zijn. Je paard heeft behoefte aan iemand die hem geloofd en zegt: “Ik hoor je, ik zie je en ik begrijp je”. Je paard wil net als jij, gezien, gehoord en begrepen worden.
Als we onze paarden willen helpen om spanning echt kwijt te raken dan is het heel belangrijk zonder waarde oordeel te kijken naar wat ze nu precies doen en dat te zien als informatie. Wat zegt je paard eigenlijk, wat is de boodschap die hij heeft. Maak hem duidelijk dat je echt luistert en dat betekent ook dat je daadwerkelijk geinteresseerd bent in wat je paard te melden heeft. Denk maar eens aan het verschil tussen iemand die aan jou vraagt hoe je dag was en iemand die dezelfde vraag stelt en écht wil weten hoe je dag was. Dat gevoel van daadwerkelijke interesse, van gezien en gehoord worden is iets wat je onmiddellijk voelt. En jouw paard is niet anders. Kijk eens echt naar je paard zodat hij ziet dat hij gezien wordt voor wie hij is en niet voor wie wij graag zouden willen dat hij is.
Zodra je daadwerkelijk ziet wat het probleem is, kun je je paard gaan helpen mentaal meer in balans te komen, dapperder te worden en hem leren dat jullie samen alles aan kunnen.
Want een paard dat fysiek niet in balans is, kan nooit volledig ontspannen lopen, maar een paard dat mentaal niet in balans is, kan dat zeker ook niet.
Het is mijn missie met de Performance Horsemanship Academy, mensen te leren dat de grootste controle over je paard alleen aan jou gegéven kan worden door je paard en dat alles begint bij loslaten.
Irene Smeets.
Commentaires (1)
Geweldig stuk van een inspirerende collega over met je paard in gesprek gaan en het Waarom van “ongewenst” gedrag ontdekken in plaats van de natuurlijke reactie te willen overrulen.